Lieve allemaal,

Mijn laatste weekje Ghana bestond voornamelijk uit spullen uitzoeken en inpakken, wat moet allemaal mee terug naar Nederland en wat kan ik hier achterlaten. Veel kleren waren van al het zand erg faal geworden. Deze kleren heb ik aan het oudste meisje gegeven, ze was hier ontzettend blij mee en ze had gelijk wat dingen gepast. Ook heb ik haar een klein koffertje gegeven, daar had ze al haar kleren hier netjes ingestopt.

Zaterdag 22 november, de dag dat ik terug vloog naar Nederland. In de ochtend zijn we samen met Tina, de chauffeur en nog 8 vrijwilligers naar de bruiloft van Charlotte gegaan. Ook Elise ging mee. In eerste instantie zou Tina haar 's ochtends oppikken in Senya Bereku, maar ze was de dag ervoor al gekomen en is een nachtje blijven logeren in het weeshuis, gezellig!! De kinderen vonden het ook erg leuk om haar weer te zien en besprongen haar van alle kanten!

Om 7 uur kwam Tina ons oppikken. Het was ongeveer een uurtje rijden naar het dorpje waar de bruiloft plaats vond. Eerst gingen we naar een huis (volgens mij het huis van Charlotte haar ouders). Hier stonden partytenten en links en rechts stoelen. De stoelen links waren voor familie en vrienden van Charlotte en recht voor de vrienden en familie van Samuel. Dit was een soort voor ceremonie. Als ik het goed begrepen heb, ging het erom dat de familie akkoord ging met het huwlijk. Na een tijdje kwam Samuel aangelopen en even later Charlotte. Het viel me op dat ze er helemaal niet zo blij keken. Ik denk dat het bij de cultuur hoort dat het bruidspaar niet veel mag lachen en elkaar ook nauwelijks mogen aanraken. Na een tijdje zijn we naar de kerk gegaan, waar de echte ceremonie plaats zal vinden. De kerk was helemaal versiert met gele en witte ballonnen. Ook lag er een rode loper en speelde er een bandje. Er werd luid gezongen en de mensen stonden de dansen. Na het tijdje kwam het bruidegon eraan, samen met zijn getuige. Even later kwam ook Charlotte eraan, in een prachtige witte jurk, samen met haar getuige. Er werd wederom weer veel gezongen en gedanst. Op een gegeven moment gingen we rij voor rij dansend naar voren om geld in een bak te doen. De eerste ronde was voor de kerk en de tweede ronde was voor het bruidspaar. Omdat ik deze avond terug zou vliegen moesten we optijd weg. Bij het weeshuis moest ik heel snel mijn laatste spullen inpakken omdat Tina zij dat het erg druk zou zijn op de weg naar Accra. Toen ik al mijn spullen had ingeladen moest ik nog afscheid nemen van de kindjes. Ze hadden net allemaal een ijsje gekregen van Tina, die ze lekker aan het opeten waren in hun slaapkamer. Ik ben toen nog even naar de kinderen toe gelopen, maar sommige hadden het drukker met hun ijsje. Ik vond het wel jammer dat ik niet even rustig afscheid heb kunnen nemen van de kinderen.

Onderweg naar Accra hebben we Elise bij Senya Bereku afgezet en ben ik samen met 2 Zweedse meiden, 1 nederlandse meid, Tina en de chaffeur door gegaan naar Accra. Achteraf viel de drukte op de weg nog best mee en hadden we nog even de tijd om in het vrijwilligershuis wat te drinken.

Vervolgens heeft de chauffeur mij naar het vliegveld gebracht. Hij zette mij af bij de ingang, zette mijn backpack op mn rug en zei: 'je moet die kant op, doei!'. Daar stond ik dan in mn eentje, geen idee waar ik precies heen moest. Zo'n held ben ik nou ook weer niet op vliegvelden... Omdat ik om 5 uur al op het vliegveld was, en mijn vliegveld pas om kwart voor 10 vertrok had ik gelukkig alle tijd. Al snel had ik een restaurantje gevonden waar ik 2 uur heb gezetten. Even wat gegeten en gedronken en nog wat gelezen. Toen ben ik toch maar op zoek gegaan naar de incheckbalies. Uiteindelijk had ik ze gevonden, aan de andere kant van het vliegveld. Toen ik mijn bagage had gedropt kon ik richting de vertrekhallen om daar door de douane heen te gaan. Je merkt wel dat de mensen hier heel anders zijn dan in Nederland. Zo werd ik bijvoorbeeld gefouilleerd door een Ghanese vrouw die een gezellig praatje met me maakte, hoe het met me ging en wat ik precies in Ghana had gedaan. Zo zie je ze in Nederland niet vaak... Ik bedacht me toen dat ik de vriendelijkheid van de Ghanezen ook heel erg zal gaan missen.

Om kwart over 9 kon ik boarden, ik had me al snel geinstalleerd om m'n stoel. Dekentje over, kussentje erbij... Het duurde wel even voordat we eindelijk de lucht in gingen, kwart over 10 stegen we op. De vlucht was prima, net zoals de heenreis kregen we regelmatig te eten en te drinken. Na wat geslapen te hebben en wat films te hebben gekeken konden de gordels weer om voor de landing. Om half 6 's ochtends landen we op schiphol. Ik had mijn bagage gelukkig er snel. Toen ik door de schuifdeuren heen kwam zag ik 2 grote spandoeken, een van papa, mama en ilse en een van m'n vrienden, super leuk!!
Ik kon gelijk merken dat ik weer in Nederland was, zo koud! Gelukkig had mama wat warme kleren voor me mee genomen in de auto. Natuurlijk had ze ook wat lekkere dingen mee genomen zoals winegums en pepernoten! :D Toen we thuis aankwamen hing er ook aan het raam een groot spandoek.

Diezelfde dag had ik een de namiddag een welkomsborrel voor vrienden en familie. Ik kon gelijk mijn souvenirs, waar ik zo trots op was, uitdelen. Na even gekletst te hebben, zegt mama ineens; 'hoor je dat?' Toen hoorde ik trommels. Jahoooor. De malletband kwam een serenade brengen. Harstikke leuk! Wel stond ik een beetje met m'n mond vol tanden, dit had ik zeker niet verwacht!

Nu ben ik alweer bijna een week in het koude kikkerlandje. Het is wel weer even wennen hoor, vooral de kou. Het scheelt bijna 35 graden... Ook ben ik alweer volop aan het genieten van het heerlijke Nederlandse eten, bitterballen, stampot, vanille vla... Deze week had ik nog even tijd om weer te acclimatiseren en weer in het Nederlandse ritme te komen. Volgende week begint het echte leven weer, dinsdag begin ik weer met werken (waar ik ook wel weer zin in heb, na 3 maand vrij te hebben gehad!).

Verder heb ik nog een aantal mensen die ik wil bedanken:

Travel Active, voor het mede mogelijk maken van mijn reis en de goede begeleiding tijdens de voorbereidingen van mijn reis.
Tina Duah, voor de begeleiding tijdens mijn verblijf ik Ghana.
Moeders Charlotte, Faustina en Diana, voor de zorg van ons en al het lekkere eten.
Elise, voor de onwijs leuke tijd samen!
Familie & vrienden,voor alle steun tijdens de voorbereiding en tijdens mijn verblijf in Ghana.
De mensen thuis, voor alle steun, donaties, het lezen van mijn hele lange reisverhalen, de super leuke reacties en het aanwezig zijn op mijn welkomsborrel!
De malletband,voor de serenade tijdens mijn welkomsborrel.

Natuurlijk heb ik ook een hele hoop foto's gemaakt, nieuwschierig? Stuur even een berichtje en kom gezellig langs!

Liefs Myrthe