Lieve allemaal,


Daar ben ik weer, maar dit keer voor de aller laatste keer vanuit Ghana. De 8 weken zijn zo goed als voorbij, de tijd is zo snel gegaan... Ik herinner me het als de dag van gister dat ik hier aan kwam, in een vreemd land en in een hele andere cultuur. Na 8 week ben ik zo goed als ingeburgerd, weet ik hoe mensen elkaar groeten, wat echt Ghanees eten is, etc. Als je hier voor zo'n lange tijd bent besef je hoe goed je het hebt in Nederland, dat we eigenlijk een stel verwende nesten zijn, hihi! Maar goed, nu over naar mijn belevenissen van de afgelopen week...

Nadat de kinderen een week op de nieuwe school hebben doorgebracht merkten we dat niet alle kinderen het even leuk vinden. Vooral de oudste kinderen hebben erg veel moeite met de nieuwe school. Een van de oudste jongens liep laatst huilend naar school toe. Van meerdere kinderen hoorden we dat de stok om lijfelijk te straffen ook regelmatig word gebruikt. Ik denk dat het voor de oudste ook lastig om van school te wisselen. De kleinste kinderen passen zich gemakkelijk aan, maar als je een jaar of 10 bent is dit veel lastiger...

Inmiddels zijn er ook twee nieuwe kindjes in het weeshuis gekomen. Tina vertelde dat ze door een man gebracht waren, hun moeder was overleden en de vader was er vandaag gegaan...

Weekend! Het laatste weekend dat ik er op uit kan om iets te zien van Ghana. Deze laatste kans heb ik goed benut. Op aanrader van Tina hebben Elise en ik besloten om naar het noorden te gaan voor een lang weekend. In eerste instantie vonden we dit veel te ver, het is namelijk zo'n 16 rijden vanaf Accra!

Donderdag morgen ben ik samen met moeder Charlotte met de taxi op weg gegaan naar Senya Bereku om Elise op te pikken. Vervolgens hebben we onze weg vervolgd naar Accra. Na bijna 3 uur rijden waren we om 12 uur eindelijk bij het goede station aan gekomen waar onze bus naar Tamale om 2 uur in de middag zou vertrekken. Tina had een paar dagen van te voren al bustickets voor ons geregeld. De rit van Accra naar Tamale zou in totaal 14 uur duren. Na 2 uur wachten begonnen ze eindelijk met het inpakken van de bagage. Het is onvoorstelbaar wat er allemaal mee gaat in zo'n bus... Dozen, tassen en schalen vol met van alles en nog wat, allemaal handel.

Om 3 uur konden we dan eindelijk vertrekken. We zaten in een grote touringcar, je zou hier in Ghana verwachten dat hij bijna uit elkaar rammelt, maar het was een prima bus! Het was een luxe bus met airco en de stoelen konden heerlijk achterover. We konden ons bijna niet herinneren hoelang het geleden was dat we om zo'n lekkere stoel hadden gezeten! We waren erg blij met de luxe van de bus. Al helemaal nadat je van anderen hoort en leest dat het een erg lange rit is en dat de wegen in noord Ghana erg slecht zijn...

Eenmaal op weg hadden we de mogelijkheid om in de bus brood te kopen, dit was dan ook ons diner van die avond. Rond 7 uur, na 4 uur rijden was onze eerste stop. We waren op en klein marktje waar we naar het toilet konden en wat fruit en water konden kopen. Na een kwartier zijn we weer verder gegaan. Tijdens de reis werden er Ghanese films afgespeeld in de bus. Deze films zijn alleen heel slecht geacteerd en hebben een hele rare humor. Wij Nederlanders zullen deze humor denk ik nooit snappen, maar de Ghanezen liggen continu slap van het lachen!

Rond 11 uur hadden we onze tweede stop, langs de kant van een drukke weg. We gingen even onze benen strekken buiten. Toen we de bus uit kwamen stond er zo'n 30 mensen met schalen op hun hoofd om ons heen. De een met water, de ander met ananas, banaan, etc. Prachtig om te zien hoe de verkoop hier gaat!
Aan het begin van de nacht hebben we onze laatste stop gehad en zijn toen door gereden naar Tamale. Om 5 uur vrijdagmorgen kwamen we aan in Tamale. Dan denk je dat je reis erop zit, maar dan moet je nog 2 uur met de tro tro naar Mole National Park. Hier zouden we het weekend verblijven. Een paar vriendelijke Ghanezen hebben ons naar de juiste tro tro gebracht. Helaas was de deze nog niet vol en hebben we 2 uur moeten wachten tot deze vertrok.
Onderweg naar Mole kon je maar al te goed merken dat je in het noorden was (het noorden is een stuk armoediger dan het zuiden). We kwamen dorpjes tegen die bestonden uit een stuk of wat huisjes van poep, klei en water.

In Larabanga, een klein dorpje vlak bij Mole, werden we afgezet. Al snel kwamen er Ghanezen naar ons toe, ze hebben ons een korte rondleiding gegeven door een van de oudste dorpjes. Hier kon je de armoede goed zien, water halen uit putten, kleren wassen in rivieren... Ook hebben ze ons de oudste moskee van Ghana laten zien en konden we binnen in een plaggenhutje kijken. Na de rondleiding wouden de jongens ons wel naar Mole brengen. Ons vraag was gelijk: 'met de taxi?' Waarop hun antwoord was: 'nee, we gaan met de brommer!' Elise en ik keken elkaar aan en stemden toe. Na een kwartiertje op de brommer kwamen we aan bij Mole National Park. Inmiddels was het 10 uur in de morgen. We hebben er in totaal 24 uur over gedaan om vanaf het weeshuis naar Mole National Park te komen. De wegen zijn ons tevens heel erg mee gevallen. De hele weg was geasfalteerd, alleen af en toe wat hobbels en kuilen.

Toen we in onze kamer aan kwamen keken we onze ogen uit, prachtig! Een heel groot bed, een badkamer met een bad, airco, een televisie, een koelkast die werkt... Op ons balkonnetje hadden we uitzicht op het National Park zelf en zagen we in de verte wat olifanten staan! Na even heerlijk te hebben genoten van het uitzicht zijn we naar het restaurant gegaan voor een vroege lunch. Vervolgens was het tijd voor wat ontspanning en hebben we onze bikini aangetrokken en een duik in het zwembad bij het motel genomen. Na lekker gerelaxt te hebben in de zon, zijn we even op bed gaan liggen. We waren erg moe van de reis, in de bus hebben we hooguit 2 uurtjes geslapen.

'S avonds hebben we heerlijk gedineerd in het restaurant. Daarna hebben we op ons balkon gezeten met een lekker muziekje aan, gezellig nakletsen over de reis die we achter de rug hadden, en alle indrukken die het noorden op je maakt.

Zaterdag, deze keer konden we even niet uitslapen. We moesten om kwart voor 7 klaar staan bij de jeeps, voor de jeep safari! Samen met 2 andere toeristen zaten we boven op de jeep. Tijdens de 2 uur durende safari hebben we helaas niet heel veel dieren gezien. Alleen antilopen, aapjes en olifanten! De olifanten waren heerlijk aan het badderen in een meertje en wij stonden toe te kijken aan de rand van het water. Prachtig om te zien! Rond 9 uur waren we terug en hebben Elise en ik eerst lekker ontbeten.

Na het ontbijt kwamen de 2 jongens die we de dag ervoor hadden leren kennen eraan. Ze hadden grootse plannen en wilden ons van alles laten zien in de buurt. Om te beginnen met een kano-safari. Ook heen gingen we weer op de brommer heen. Na bijna 3 kwartier kwamen we aan bij de rivier, waar de kano lag. Deze safari duurde ongeveer een halfuurtje en onderweg kon je hele mooie Afrikaanse vogeltjes zien. De gids die met ons mee was zij ook iets over krokodillen als ik het goed verstaan heb, en er waar een soort van klauwen sporen aan de rand van het water. Voor ons is het nog steeds een raadsel of er daadwerkelijk krokodillen in het water hebben gezeten... Na de safari zijn we langs een dorpje gegaan. Dit was een dorpje waar je als toerist kan overnachten in een plaggenhut. Het leven van de mensen hier is grotendeels hetzelfde als in het zuiden van Ghana, alleen de soorten huizen maakt het grote verschil.

Een van de jongens vertelde ons dat hij een weeshuis heeft opgericht in Larabanga, het plaatsje in de buurt. Hier waren wij natuurlijk heel nieuwsgierig naar en zijn even wezen kijken. Het leek een goed opgericht weeshuis, eigenlijk net zo als die van ons!

In de middag hebben we bij Mole geluncht en zijn vervolgens gaan zwemmen. Ook de Ghanezen gingen mee. Het leuke hiervan is dat geen enkele Ghanees kan zwemmen en allemaal op z'n hondjes door het zwembad zwemmen en vervolgens hijgend aan de kant hangen, haha! Aan het eind van de middag hebben we ons even opgefrist en zijn we vervolgens weer met de jongens mee gegaan naar Larabanga. Hier heeft een van hen hij ons de mystric stone laten zien. Dit is een steen die vroeger op de weg lag. Ze hebben deze steen verplaatst, maar elke keer kwam hij terug. Nu hebben ze de weg verlegd en een muur om de steen heen gebouwd. De steen word 24/7 door een man bewaakt. Bij de mystric stone had je een prachtig uitzicht, de zo'n ging net onder toen wij daar waren dus de lucht was licht roze...

Vervolgens zijn we naar het weeshuis van de jongens gegaan. De oudste meiden van 15 ongeveer zouden en dansoptreden houden en ze hadden ons gevraagd om te komen kijken. Vanaf het weeshuis zijn we lopend naar een andere plek gegaan waar meer licht was. Daar werden stoelen voor ons neer gezet en 7 meiden stonden klaar om ons hun manier van dansen te laten zien! Een andere jongen speelde jambe terwijl de meisjes dansten. De Ghanese dansstijl vind ik echt gaaf om te zien, zo snel en behendig ze met hun voeten op de grond stampen... Al snel werden wij eruit gepikt en moesten we mee doen. De eerste pasjes waren nog wel te doen, maar daarna werd het voor ons echt te moeilijk. Wat hebben we gelachen, en wat hebben die meiden om ons gelachen! Daarna hebben de jongens ons weer terug gebracht naar onze kamer in Mole. In het restaurant hebben we nog wat gegeten en volgens lekker heb het balkonnetje gezeten!

De volgende morgen, het plan was om vandaag om 16.30 van Tamale een binnenlandse vlucht te nemen naar Accra. In Accra zouden we in het vrijwilligershuis overnachten.

Rond half 12 heeft een van je jongens ons op de brommer (ja, met z'n drieën op 1, plus alle bagage) na een nabijgelegen plaatste gebracht. Daar hebben we een taxi gepakt naar Tamale, de jongen ging ook met ons mee. Na 2 uur rijden kwamen we bij het vliegveld aan. Tina had ons van te voren verteld dat je daar nog wel tickets kon kopen en je je paspoort verder niet nodig had (onze paspoorten liggen in het vrijwilligershuis). Helaas werd ons op het vliegveld verteld dat de vlucht vol was. In eerste instantie werden we op een stand-by lijst gezet. Als er dan nog mensen niet zouden komen opdagen, we alsnog mee konden. En half uur voordat het vliegtuig zou vertrekken hoorden we dat dit moet het geval was. We hebben toen gelijk maar tickets voor de vlucht van maandag 17 november om 13.35 gekocht. We hadden geluk dat de behulpzame jongen nog steeds bij ons was, hij heeft ons toen naar een guest house in Tamale gebracht waar we de nacht konden doorbrengen. Zelf scheen hij ergens in de buurt een huis te hebben.

Na een frisse douche zijn we met 2 Ghanezen wat gaan eten en vervolgens hebben we op het dakterras van het restaurant wat gedronken. Je had vanaf hier een prachtig uitzicht over een drukke straat in Tamale.

Na een tijdje daar te hebben gezeten hebben ze ons meegenomen naar een club in de buurt. Ik wist van verbazing niet waar ik moest kijken. Het wordt hier niet getolereerd als je als blanke in een korte broek loopt, maar de Ghanese meiden gaan hier zowat in hun ondergoed opstap, zo weinig hebben ze aan... Na een tijdje hadden we het daar wel gezien en zijn we met de taxi terug naar het guest house gegaan.

Na een heerlijke nacht, op een heerlijk bed en een heerlijk kussen werden we rond 8 uur wakker (dit is voor ons tegenwoordig uitslapen!). Deze ochtend hebben we het lekker rustig aan gedaan en rond 12 uur zij we voor de tweede keer naar het vliegveld gegaan. Wederom ging de Ghanees ook weer mee.

Een kwartier voordat we zouden vertrekken konden we het vliegtuig in. Omdat het een binnenlandse vlucht was, was het maar een klein vliegtuig. Aan de ene kant van het gang pad waren 2 stoelen en aan de andere kan maar 1. Dat is wel even anders dan zo'n groot KLM vliegtuig!
Al snel vetrokken we. Zelfs tijdens zo'n korte vlucht kregen we en pakje koekjes en wat drinken, goed geregeld! Na een uurtje landden we op het vliegveld in Accra. Vanaf daar zijn we met de taxi naar een bus station gegaan en hebben vanaf daar de bus genomen. Elise en ik konden gelukkig dezelfde bus nemen, zij moest er alleen wat eerder uit als mij. Om 4 uur vertrok de bus uit Accra en rond 5 uur waren we bij Senya Bereku, waar Elise er uit moest. Ik moest toen nog een aardig stuk. Om half 7 was ik ook weer terug in het weeshuis. Ik werd weer enorm enthousiast ontvangen, zowel door de moeders als door de kinderen.

Dit weekend had ik van Tina al bericht gekregen dat het 3 kinderen (broertjes en zusjes) terug zijn naar hun tante. De tante had laten weten aan Tina dat ze graag wou dat de kinderen weer bij haar kwamen wonen. Tina heeft hier over gesproken met de 'Social Welfare' en zij hebben gezegd dat het goed is als ze terug gaan naar de tante. In eerste instantie leek het me goed dat de kinderen terug gingen naar hun familie, maar toen Tina me vertelde dat de kinderen helemaal niet weg wilden en de hele weg naar hun tang hebben zitten huilen kreeg ik er mijn twijfels bij. Zo ook Tina, ze wil graag een goede toekomst voor de kinderen en ze vraagt zich af of ze dit nu nog wel krijgen... Toen ik thuis kwam, was er ook een nieuw meisje. Ik hoorde van Tina dat zij op de wachtlijst stond, en aangezien er kinderen weg zijn kon zij bij ons komen wonen! Inmiddels zijn er 30 kinderen in het weeshuis

Ik heb nog even voor jullie op een rijtje gezet wat Elise en ik van al onze donaties hebben gekocht voor het weeshuis:
- 33 matrassen
- 35 kussens
- 35 lakens
- 20 handdoeken
- 5 zaklampen
- 62 schooluniformen
- 1 jaar schoolgeld voor alle kinderen
- 1 grote tafel
- 1 kleine tafel
- 2 bankjes
- 3 kledingkasten

Dit was hem dan jongens, m'n laatste reisblog uit Ghana. Als ik weer in Nederland ben zal ik er nog eentje plaatsen, zodat ik jullie kan vertellen over mijn laatste dagen en terugkomst in Nederland. Ik zal Ghana wel gaan missen, maar vooral ook het weeshuis, de kindjes, de moeders en niet te vergeten my big black mommy, Tina!


Tot snel allemaal!

Liefs Myrthe